समर्थांचे संभाजी राजांना पत्र
अखंड सावधान असावें । दुश्चित्त कदापि नसावें।तजविजा करीत बसावें । एकांत स्थळी ॥ १॥ कांहीं उग्र स्थिति सांडावी । कांहीं सौम्यता धरावी।चिंता लागावी परावी । अंतर्यामीं ॥ २॥ मागील अपराध क्षमावे । कारभारी हातीं धरावे।सुखी करूनि सोडावे । कामाकडे ॥ ३॥ पाटवणी तुंब निघेना । तरी मग पाणी चालेना।तैसें सज्जनांच्या मना । कळलें पाहिजे ॥ ४॥ जनाचा प्रवाह चालिला । म्हणजे कार्यभाग आटोपला।जन ठायीं ठायीं तुंबला । म्हणजे खोटां ॥ ५॥ श्रेष्ठीं जें जें मिळविलें । त्यासाठीं भांडत बसलें।मग जाणावें फावलें । गलिमांसी ॥ ६ ॥ ऐसें सहसा करूं नये । दोघे भांडतां तिसर्यासी जय।धीर धरोण महत्कार्य । समजून करावें ॥ ७ ॥ आधींच पडला धास्ती । म्हणजे कार्यभाग होय नास्ती।याकारणें समस्तीं । बुद्धि शोधावी ॥ ८ ॥ राजी राखितां जग । मग कार्यभागाची लगबग।ऐसें जाणोनियां सांग । समाधान राखावें ॥ ९ ॥ आधीं गाजवावे तडाके । मग भूमंडळ धाके।ऐसें न होतां धक्के । राज्यास होती ॥ १० ॥ समय प्रसंग ओळखावा । राग निपटून काढावा।आला तरी कळों न द्यावा । जनांमध्यें ॥ ११ ॥ राज्यामध्ये सकळ लोक । सलगी देऊन करावे सेवक।लोकांचे मनामध्यें धाक । उपजोंचि नये ॥ १२ ॥ आहे तितुकें जतन करावें । पुढें आणिक मिळवावें।माहाराष्ट्रराज्य करावें । जिकडे तिकडे ॥ १३ ॥ लोकीं हिंमत धरावी । शर्तीची तरवार करावी।चढती वाढती पदवी । पावाल येणें ॥ १४ ॥ शिवराजास आठवावें । जीवित्व तृणवत्
