नसतेस घरी तू जेव्हा
- कवी संदीप खरे
नसतेस घरी तू जेव्हा जीव तुटका... तुटका होतो जगण्याचे विरती धागे, संसार फाटका होतो.नभ फाटून वीज पडावी कल्लोळ तसा ओढवतोही धरा दिशाहीन होते अन चंद्र पोरका होतोयेतात उन्हे दाराशी हिरमुसून जाती मागेखिडकीशी थबकून वारा तव गंधावाचून जातोना अजून झालो मोठाना स्वतंत्र अजुनी झालोतुज वाचून उमजत जाते तुज वाचून जन्मच अडतोतू सांग सखे मज काय मी सांगू या घरदारासमईचा जीव उदास माझ्यासह मिणमिण मिटतो नसतेस घरी तू जेव्हा जीव तुटका...
