- लाईफस्टाईल
» - मराठी साहित्य
» - मराठी कविता
भाव कणिका
- विजया भुसारी
कधीच कुठे बोलले नाही,कधीच कुठे सांगितले नाही,शब्द माझे फितूर झाले,काव्यामधुनी रहस्य उमले. मनातल्या काजळरेखेला सुवर्णाचे बोट लावलेस साऱ्या सान्या जीवनाचेच सोने झाले.एकट्या एकाकी कबुतराचीव्यथा मला उमगलीपण दु:खानंच दु:खाचीसमजून कशी घालावी? मनाच्या ही अंतर्यनात एक कळी मिटली होती, फुलायचेच विसरली. साभार - इंदुर लेखिका संघ, इंदुर.
