मदमत्त गूढांनो!
डॉ. सौ. उषा गडकरी
लहानपणी बरेच वेळा ऐकले होते,वाचले होते आणि प्रत्यक्ष पाहिलेही होतेत्या महामानवाबद्दल खूप काही.त्याच्या घणाघाती वक्तृत्वाचीजाज्वल्य देशप्रेमाने अभिमानितअसलेली ध्वनीफित ऐकुनहीरोमांच उभे राहिले होते अंगावर!जाणवले होते, डोक्यावरच्या आभाळाच्याविस्ताराला सीमा नसते, सागराच्या लाटाच्याखोलीला पार नसतो, हिमालयाच्या उत्तुंगशिखरांचा थांग लागत नाही,तशीच त्याच्या धाडसाच्या गगनभरारीला सीमा नव्हतीधैर्याच्या मेरूमांदारांनाही चळचळा कापायला लावणार्याभेदक दृष्टीचा तांग लागत नव्हतामर्सेलिसर्या ऐतिहासिक उडीनेसाक्षात जल महाभूताचे भेदन केले होतेदोन जन्मठेपी एकाच वेळी भोगत सेल्युलर जेलरच्या कालकोठड्या नाहीथरथरायला लावले होतेकोलू ओढर्‍याच्या अमानुष शिक्षेनेपत्थरालाही पाझर फोडला होताउत्स्फूर्त काव्यपंक्तिंनी रोमरोमातराष्ट्रभिमानची ज्योत चेतवली होतीपतीतपावन चळवळीद्वारापददलितांचे अश्रु पुसले होतेढोंगीपणा, दांभिकता, अंधश्रद्धायांना मूळापासून उखडून फेकून दिले होते'
रणाविण स्वातंत्र्य कोणा मिळाले'?असा खडा सवाल करून गुलामीच्या, पारतंत्र्याच्या बेड्या खळखळा तोडून टाकण्याचे आवाहन कले होते?घरादावावर तुळशीपत्र ठेऊन, स्वांतंत्र्य वेदीच्याहोमकुंडात स्वत:ला झोकून दिले होते. स्वातंत्र्यानंतर मात्र आजुबाजूच्या तथाकथीत नामांकित, अतिविद्वान, स्वनामध्य शासकांच्याअंतरंगातले खुजेपण, दाभिकता आणि कल्पना दारिद्रयकुठुनतरी सणसणीत गोटा डोक्याला लागावा
आणि भळभळून रक्त यावे,तसे वेदना देऊन गेलेसूर्यावर धुंकण्याच्या या प्रवृत्तिच्याकसा आणि किती निषेध करावाहे कळेनास झालेपरंतु लाल घोड्यांच्या घोळक्यांतखोट्या शिक्यांच्या बद्द, बदसूरआवाजाच्या तुलनेतसुवर्णाच्या खणखणीत नाष्याचा नाद अनाहत नादासारखाअंर्तमनात अखंड चालू रहावातसा त्या महामानवाचा समृद्ध वारसा घेऊनस्वतंत्र भारतात आज आपण सर्वच श्रीमंत झालो आहोतभले ही काही नतदृष्टांना ते पटो वा न पटो! मदमस्त मूढांनो, ज्वालामुखीचे विवर उघडू नको
