जय अंबे जगदंबे जय जय महाकाली ।
आरती ओंवाळूं पंचारती ओंवाळूं वंदू पदभाळी ॥ धृ. ॥
जगतारिणी दु:खहारिणी कुळस्वामिणी माते ।
नाना विघ्ने वेष्ठुनी कष्टविती माते ॥
करुणा करिं शांकरि तूं अनाथजगनाथे ।
भवभय सर्वहि हरिसी हें तों तंव नातें ॥ जय. ॥ १ ॥
बौद्धरूप दैवत या कलिमाजी आले ।
न मिळें फल मानवांच्छित शंकित मन झाले ॥
तूं एक जागृत ऎकुनि मन माझें धाले ।
जड्लें दृढ मम मानस निश्चळ नाहालें ॥ जय. ॥ २ ॥
तव गुणप्रताप अद्‌भुत ऎकुनिया कानी ।
ध्यानीं मनि दिनरजति स्तविती निर्वाणी ॥
लज्जा राखी माते हे शुभकल्याणी ।
कृपाकटाक्षें लक्षी रक्षी तव चरणी ॥ जय. ॥ ३ ॥
निर्जर मुनिवर सर्वही तुजलागी ध्याती ।
केली त्यां कैवारें दैत्यावर ख्याती ॥
मर्दुनि शूंभनिशूंभा महिषासुर जाती ।
सप्तशतीचा महिमा मृकडुसुत गाती ॥ जय. ॥ ४ ॥
जिवजंतुमनार्कितू जाणसि सर्वाचा ।
अनंतरसाक्ष तूं हेतू कां न कळें अमुचा ॥
संचितक्रियमाणा जरि मानूं मुळसंचा ।
तरि मग काय परक्रम वदला मुनि त्याचा ॥ जय. ॥ ५ ॥
विज्ञप्ती श्रुत व्हावी सादर सुख शाली ।
बद्धांजुळी विनवीतों विनतीच्या चालीं ॥
सुंदरपदपंकजी रखमा मिठी घाली ।
षट्‌पदज्वत गुंजारव करितो भोंताली ॥ जय. ॥ ६ ॥
