हसू थोडं, व समजू थोडं
प्रत्येकाच्या नशिबात
एक बायको असते
आपणास कळतही नसते
डोक्यावर ती केव्हा बसते
बायको इतरांशी बोलताना
गोड, मृदू स्वरात बोलते
अजून ब्रह्मदेवाला कळाले नाही
नवऱ्याने काय पाप केले असते
ज्ञानेश्वराने भिंत चालवली
बायको त्यांचं कौतुक करते
सालं! नवरा अख्ख घर चालवितो
तेव्हा मात्र बायको गप्प असते
वस्तू कुठे ठेवली हे
बायको विसरते
दिवसभर नवऱ्यावर
उगीचच डाफरते
लग्नात पाचवारी बायकोला
खूप होत होती मोठी
आता नऊवारी गोल नेसताना
बायकोला होतेय खूपच छोटी
बायकोच्या प्रेमाची गड्यांनो
तर्‍हाच खूप न्यारी असते
पाहिजे तेव्हा रेशन लागते
नको तेव्हा उतू जाते
वयाच्या साठीनंतर
एक मात्र बरं असतं
बायको ओरडली तरी
नवऱ्याला ऐकू येत नसतं
काट्याकुट्याच्या रस्त्यातून
नवरा किती मस्तीत चालतो
याला कारण खरं बायकोचा
मस्त, धुंद सहवास असतो
बायको गावाला गेली की
देवाशपथ, करमत नसतं
क्षणाक्षणाला रुसणारं
घरात कुणीच नसतं
नवरा-बायकोचं
वेगळंच नातं असतं
एकमेकांचं चुकलं तरी
एकमेकांच्याच मिठीत जातं
बायकोवर रागावलो तरी
तिचं नेहमी काम पडतं
थोडावेळ जवळ नसली तर
आपलं सर्वच काही अडत असतं
अव्यव्यस्थित संसाराला
व्यवस्थित वळण लागते
त्यासाठी मधूनमधून
बायकोचे ऐकावंच लागते
सूना-नातवंडासह आता
घर चांगले सजले आहे
बायको एकटी सापडत नाही
दुःख मात्र एवढंच आहे.
बायकोशी भांडताना
मन कलुषित नसावं
दोघांचं भांडण
खेळातलच असावं
नाती असतात पुष्कळ
पण नसतो कुणी कुणाचा
खरं फक्त एकच नातं असतं
नवरा बायकोच
सर्व दांपत्याना समर्पित
