दारात उभे म्हातारपण
त्याला आत घेणार नाही
उत्साहाने बाहेर भटकेन
त्याकडे लक्ष देणार नाही !१!
उभा राहूदे दारात त्याला
ढुंकूनही बघणार नाही
आजही मी तरुण आहे
त्यास घरात घेणार नाही !२!
स्वयंपाकघर म्हणजे, एक अशी जागा,
जोडून ठेवी घरातील प्रत्येक नात्यातील धागा,
प्रत्येकाच्या आवडी निवडी जपणार मन इथं वसत,
घरातील कित्येक वादळ पण इथंच शमत,
जो तो डोकावतो येता जाता इथं आपुलकीनं,
नवीन येताच जुन्याला का विसरतात सारे?
आशा असते न माणसाला, येणारे घेऊन येणार चांगले खुपसारे!
घेता घेता ओंजळ सुद्धा कमी पडेल की काय?
एकदा का नवीन वर्ष उजाडलं, की वाटते हे आधीपेक्षा खराब की काय?
वाईट वाटून घ्यायचं नाही, अस ठरवते मनाशी,
काही न काही मात्र अडकत कंठाशी,
बोलून उगा वाईट व्हायचं नाही,
आपली पर्वा कुणा दुसऱ्यालाही नाही,
हा माझा मार्ग ऐकला, हे खरं आहे,
इतरांच्या गोष्टीत नाक खुपसण निरर्थक आहे,
रोजचं काही ना काही माणूस शिकतो,
काल काल पर्यंत जे नाही जमलं, ते जमवतो,
अंतर्मनात उलथापालथ सुरूच असते,
बाल मन असलं तरीही ही प्रक्रिया सुरू असते,
मग त्यातूनच साध्य होते प्राप्त करण्यासाठीची धडपड,