॥श्री योगेश्वरी अष्टक॥
अंबे महात्रिपुर सुंदरि आदिमाये ।
दारिद्र्य दु:ख भय हारुनि दाविपाये ।
तूझा अगाध महिमा वदती पुराणी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥१॥
आता क्षमा करिशि तू अपराध माझा ।
मी मूढ केवळ असे परि दास तूझा ।
तू सांडशील मजला जरि हो निदानी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥२॥
लज्जा समस्त तुजला निज बाळकाची ।
तू माउली अतिशये कनवाळु साची ।
व्हावे प्रसन्न मजला परिसोनी कानी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥३॥
नेणो पदार्थ तुजवाचुनि अन्य काही ।
तू मायबाप अवघे गणगोत आई ।
तूझाच आश्रय असे जगि सत्य मानी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥४॥
निष्ठूरता जरी मनी धरशील आई ।
रक्षील कोण मजला न उपाय काही ।
आणीक देव दुसरा ह्रदयात नाही ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥५॥
हे चालले वय वृथा पडलो प्रपंची ।
तेणे करून स्थिरता न घडे मनाची ।
दु : खार्णवात पडलो धरि शीघ्र पाणी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥६॥
जाळीतसे मजसि हा भवताप अंगी ।
याचे निवारण करी मज भेट वेगी ।
आनन्द सिँधु लहरी गुण कोण वर्णी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥७॥
तू धन्य या त्रिभुवनात समर्थ कैसी ।
धाके तुझ्या पळसुटे रिपु दानवांसी ।
येती पुजेसी सुर बैसुनिया विमानी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥८॥
जैसे कळेल तुजला मज पाळी तैसे ।
मी प्रार्थितो सकळ साक्ष निदान ऐसे ।
गोसावीनंदन म्हणे मज लावि ध्यानी ।
योगेश्वरी भगवती वरदे भवानी ॥९॥
