The Camel And The Zebra Kids Story एका जंगलात एक उंट राहत होता. तो खूप मैत्रीपूर्ण आणि दयाळू होता. त्याची सर्व प्राण्यांशी चांगली मैत्री होती. तो सर्वांसोबत प्रेमाने राहत असे.
एके दिवशी त्या जंगलात एक झेब्रा आला. उंट झेब्राशी मैत्री करायला गेला.
"जंगलात स्वागत आहे मित्रा! मी एक उंट आहे मी तुझ्याकडे मैत्रीचा हात पुढे करतो.
झेब्रा हा पांढर्‍या त्वचेवर काळे पट्टे असलेला सुंदर प्राणी होता. त्याला त्याच्या सौंदर्याचा खूप अभिमान होता. त्याने उंट पाहिला. जाड कातडी, लांब मान, पाठीमागे कुबडा, डोळ्यांवर मोठमोठ्या पापण्या, कुरूप खूर असा उंट पाहून झेब्राला वाटलं किती कुरूप आहे. माझ्यासारख्या सुंदर प्राण्याचा मित्रही सुंदर असावा. त्याने उंटाशी मैत्री करण्यास नकार दिला.
“मी एक सुंदर प्राणी आहे. तुझ्यासारख्या कुरूप प्राण्याशी माझी मैत्री होऊ शकत नाही.
झेब्राच्या वागण्याने उंटाला खूप वाईट वाटले. तो शांतपणे निघून गेला.
काही वेळ गेला आणि उन्हाळा आला. त्या वर्षी खूप उष्णता होती. नदीच्या तलावांचे पाणी आटायला लागले. प्राणी पाण्यासाठी ओरडू लागले आणि सर्वजण पाण्याच्या शोधात जंगल सोडू लागले.
जंगलातील सर्व प्राणी अस्वस्थ झाले. पाण्याअभावी झेब्रासमोर जगण्याची आणि मरण्याची शक्यता होती. पण जेव्हा जेव्हा त्याने उंट पाहिला तेव्हा तो त्याला अगदी सामान्य वाटायचा. एके दिवशी त्याने उंटाला विचारले, “सर्वांना या कडक उन्हात पाण्याची काळजी वाटते. पण तू काळजी करत नाहीस."
"कारण मी कुरूप आहे." उंटाने हसत उत्तर दिले.
झेब्राला त्याचा मुद्दा समजू शकला नाही. मग उंट म्हणाला - “माझ्या पाठीवरचा हा कुबडा बघ. विचित्र दिसते. पण मी त्यात पाणी साठवू शकतो. यामुळे मला अनेक दिवस पाण्याची कमतरता भासत नाही आणि मी पाण्याशिवाय बराच काळ आरामात राहू शकतो. मला वासाने मरुद्यान देखील सहज सापडतो. मी तुला तिथे घेऊन जाऊ शकतो तेथे तुम्हाला तहानने मरावे लागणार नाही.
झेब्रा उंटासह जाऊ लागतो तेव्हा खूप गरम होते. झेब्राची प्रकृती ढासळू लागते. मग उंट त्याला त्याच्या विशाल शरीराच्या आवरणाखाली चालण्यास सांगतो. झेब्राला सूर्यापासून थोडासा दिलासा मिळतो.
दोघे पुढे गेल्यावर वालुकामय वाळवंट जेथे वाळूचे वादळ वाहू लागतं. उंट म्हणतो, “माझ्या मोठ्या पापण्यांमुळे मी अशा वाळूच्या वादळांचा सहज सामना करू शकतो. माझी त्वचा देखील जाड आहे, जी माझे सूर्य आणि वादळापासून संरक्षण करते.
थोडे पुढे गेल्यावर गरम वाळूमुळे झेब्राचे पाय जळू लागले. उंट गरम वाळूवर आरामात चालत असल्याचे पाहून विचारतो, "तुला गरम वाळूवर चालणे कसे शक्य आहे?"
उंट म्हणाला, “हे कुरूप खुर बघ. हे मला गरम वाळूवर चालण्यास मदत करतात. तुमचे पाय जळत असतील. मी तुला माझ्या पाठीवर बसवतो.
उंटाने झेब्राला आपल्या पाठीवर बसवतो आणि पाण्याने भरलेल्या जागेवर येऊन म्हणतो, “ही जागा पाण्याने भरलेली आहे. तुम्ही इथे आरामात राहू शकता."
झेब्राने मदतीसाठी उंटाचे आभार मानतो आणि त्याच्या वागणुकीबद्दल माफी मागतो, "मला माफ करा. तुला कुरूप समजून मी तुझ्याशी मैत्री केली नाही. मला माहित नव्हते की ज्या भागांना मी कुरूप म्हटले ते तुझे शारीरिक गुणधर्म आहेत आणि त्यामुळे तू वाळवंटात अगदी आरामात राहतोस.
उंट झेब्राला माफ करतो आणि त्या दिवसापासून दोघेही चांगले मित्र बनतात.
शिक्षा- सौंदर्य आणि दिसण्यावर जाऊ नका. कधी कधी कुरूप गोष्टीही उपयोगी पडू शकतात.
