कालू कावळ्याला खूप भूक लागली होती. त्याने इकडे तिकडे पाहिले. समोर एक मुलगी भाकरी खायला बसली होती. तिने भाकरी समोर ठेवली आणि आपल्या मैत्रिणीला हाक मारली.
तिने तोंड मागे वळवताच काळू कावळ्याने भाकरी हिसकावून घेतली. तो वेगाने उडून झाडावर बसला. हे पाहून मुलगी रडू लागली. ती उठली आणि कावळ्याच्या मागे धावली. दगड उचलला. काळूला मारला. कालू लगेच उडून गेला. तो जाऊन दुसऱ्या झाडावर बसला.
कालू ज्या झाडावर बसला होता त्याच झाडाखाली मांजर बसली होती. त्याने काळू कावळ्याच्या तोंडात भाकरी पाहिली होती. तर ती म्हणाली, "कालू भाई, कालू भाई! आज तुझी सुंदर गाणी गाशील ना?"
आवाज ऐकून काळूने मांजरीकडे पाहिले. ती त्याच्याकडे बघत बोलत होती. कालू मात्र गप्प राहिला. तो बोलला असता तर तोंडातून भाकरी सुटली असती.
"काळू भाई हे गाणं गायला विसरलात का?" मांजरीने शेपूट वर करून प्रेमाने विचारले.
कालू अजूनही गप्पच होता. तो काही बोलला नाही.
मांजर मांजर पुन्हा म्हणाली, "तू माझी इच्छा पूर्ण करणार नाहीस का?"
कालू मात्र गप्प राहिला.
"अहो, काळ्या बोलत का नाही? मी मोठ्या प्रेमाने बोलत आहे. येथे तू आहेस, तुझा काळेपणा दाखवत आहेस. मांजर ओरडली.
मांजरीचे शब्द ऐकून काळू कावळा गप्प बसला नाही. त्याला राग आला. तो ओरडला, "अरे जा! मी तुझ्यासारखे बरेच पाहिले आहेत."
बोलता बोलता भाकरी तोंडातून सुटली. मांजर टक लावून बसली होती. तिने पटकन भाकरी तोंडात धरली आणि तिथून पळू लागली.
मांजर काही अंतरावर गेली होती की समोरून कुत्रा आला. त्याला मांजरीच्या तोंडात भाकरी बघितली आणि भाकरी पाहून त्याच्या तोंडाला पाणी सुटले. म्हणूनच तो मांजरीकडे बघत गुरगुरला, "अरे! थांब कुठे पळतेस? काळूला मूर्ख बनवून तू भाकरी हिसकावून घेतलीस. थांब, मी आता तुझ्याबरोबर मजा करणार आहे." तो भुंकला आणि मांजरीच्या मागे धावला.
मांजर कुत्र्याला टॉमीला खूप घाबरत होती. कुत्र्याच्या रूपाने मृत्यू त्याच्या मागे धावताना दिसताना तिने आधी स्वत:ला सावरणे गरजेचे वाटले. ती पटकन कुत्र्यापासून मुक्त होण्याचा मार्ग विचार करू लागली. पण काही उपाय दिसत नव्हता. ती भाकरी सोडून पळून गेली. कुत्र्याला भाकरी हवी होती. तो घाईघाईने भाकरी उचलून पळ सुटला.
कुत्रा खूप आनंद झाला. आज त्याला कोणतेही कष्ट न करता भाकरी मिळाली. तो विचार करत होता, ‘आज मी ताजी भाकरी खाईन.’ तो लगेच त्याच्या घराकडे निघाला.
कुत्र्याच्या घराजवळ एक झाड होतं. त्यावर बंटू माकड बसले होते. त्याने कुत्र्याकडे भाकर बघितली होती आणि त्याला सकाळपासून भूक लागली होती. भाकरी पाहून तोंडाला पाणी सुटले.
'जर फक्त! मला ही भाकरी मिळाली असती?’ असा विचार करत बंटू माकड खाली उतरला. कुत्र्यासमोर पोहोचताच तो जोरात ओरडला. कुत्र्याने अचानक माकडाला समोर पाहिले तेव्हा तो घाबरला.
समोरच्या भयानक माकडाला बघून तो हुकला. घाबरून त्याच्या तोंडातून भाकरी खाली पडली. बंटू माकडाला हेच हवे होते. तो भाकरी घेऊन झाडावर चढला.
'आता मी आरामात बसून खाईन.' बंटू माकडाने विचार केला.
त्या झाडावर अजून एक माकड बसले होते. त्याला चांगली संधी दिसली. तो बंटूच्या दिशेने धावला. पण बंटू माकडाने भाकरीचे दोन तुकडे केले होते. त्याने तोंडात एक तुकडा घातला. दुसरा तुकडा बंटूच्या दुसऱ्या हातात होता. दुसऱ्या माकडाला पाहून त्याने आपला दुसरा हात उंच केला, जेणेकरून दुसऱ्या माकडाला भाकरी हिसकावून घेता येणार नाही.
काळू कावळा हा तमाशा पाहत होता. त्याला चांगली संधी दिसली. तो उडून गेला. त्याने माकडाच्या हातातून भाकरी हिसकावून घेतली. हे पाहून दुसऱ्या माकडाने जोरात उडी मारली. तोपर्यंत काळू कावळा उडून गेला होता.
अशा प्रकारे काळू कावळ्याच्या हातात अर्धी भाकरी आली.
