आपल्या मराठीत असे काही शब्द आहेत ज्यांचा साधारणपणे अर्थ तोच असतो पण तरीही ते वेगळा अर्थ सांगून जातात. असा हा गम्मतशीर प्रयत्न-
रस्ता - मार्ग
* जो कसाही जाऊ शकतो तो रस्ता.
* जो ध्येयाकडे नेतो तो मार्ग.
खरं - सत्य
* नेहमी खरं बोलावं हा उपदेश.
* सत्य म्हणजे सोबत पुरावा जोडावा लागतो.
घसरडं - निसरडं
* पडून झालं की घसरडं.
* सावरता येतं ते निसरडं.
अंधार - काळोख
* विद्युत पुरवठा खंडीत झाला की होतो तो अंधार.
* निसर्गात जाणवतो तो काळोख.
पडणं - धडपडणं
* पडणं हे अनिवार्य.
* धडपडणं हे कदाचित सावरणं.
पाहणं - बघणं
* आपण स्वत:हून पाहतो.
* दुस-यानं सांगितल्यावर होतं ते बघणं.
पळणं - धावणं
* पाकीटमार काम झाल्यावर जे करतो ते पळणं.
* ट्रेन पकडतांना आपण जे करतो ते धावणं.
झाडं - वृक्ष
* जे माणसांकडून लावलं जातं ते झाडं.
* जो आधीपासूनच असतो तो वृक्ष.
खेळणं - बागडणं
* जे नियमानं बांधलेलं असतं ते खेळणं.
* जे मुक्त असतं ते बागडणं.
ढग - मेघ
* जे वा-याने ढकलले जातात ते ढग.
* जे नक्की बरसतात ते मेघ.
रिकामा - मोकळा
* वेळ जो दुस-याकडे असतो तो रिकामा.
* आपल्याकडे असतो तो मोकळा वेळ.
निवांत - शांत
*कष्ट केल्यानंतर मिळतो तो निवांतपणा.
* काहीच न करता बसून मिळतो तो शांतपणा.
आवाज - नाद
* जो आपल्या चालण्यानं होतो तो आवाज.
* जो मोराच्या चालण्यानं होतो तो नाद.
झोका - हिंदोळा
* जो आपला नंबर बागेत कधी लागेल याची वाट पाहायला लावतो तो झोका.
* जो मुक्तपणे झाडांमधून खेळता येतो तो हिंदोळा.
स्मितं - हसणं
* मनात एखादी गोड आठवण आली की जे दिसतं ते स्मित.
* जे लोकां समोर दाखवावं लागतं ते हसणं.
अतिथी - पाहुणा
* जो यावा यावा असा वाटतो तो अतिथी.
* जो आला की कधी जाईल असं मनात येतं तो पाहुणा.
घोटाळा - भानगड
* जो अचानक नकळत होतो तो घोटाळा.
* जी नियोजनबद्ध पद्धतीने होते ती भानगड.
